Μια νεαρή Αθηναία φιλόλογος, διορίζεται, μεσούσης της δικτατορίας, σε δημόσιο γυμνάσιο αρρένων στην επαρχία, εγκαταλείποντας με βαριά καρδιά το οικείο περιβάλλον της και την πρωτεύουσα. Τα καινούργια πρόσωπα που μπαίνουν στη ζωή της και οι καταστάσεις που αντιμετωπίζει σε μια άγνωστη πόλη, θα την φέρουν αντιμέτωπη με διλήμματα και αποφάσεις για τις οποίες θα πρέπει να σηκώσει μόνη της το βάρος. Η μοναχική ζωή τη βοηθάει στη μελέτη αυτογνωσίας και στην άσκηση αυτοελέγχου και την εφοδιάζει με την ικανότητα να διακρίνει με ποιον αξίζει να μοιραστεί τη ζωή της. Οι αφηγήσεις του βιβλίου βασίζονται σε καταγραφές ημερολογιακές, κυρίως της τριετίας 1970-1973, μέσα από τις οποίες ο αναγνώστης προσεγγίζει το κλίμα της εποχής και το ήθος των ανθρώπων. Στο τέλος, μέσα από καταγραφές της αυγής του 21ου αιώνα αναγνωρίζει καταστάσεις και προβλήματα της εκπαίδευσης σημερινά.