Οι Βυζαντινές, Θεοφανώ, ¶ννα, Μαρία, Ευδοκία… κι οι ξένες, Μαρία της Αλανίας, Βέρθα του Σούλτζμπαχ, Μαρία της Αντιόχειας, Μαργαρίτα της Ουγγαρίας….όλες γυναίκες που σε νεαρή ηλικία, χωρίς τη θέλησή τους, εγκατέλειψαν την πατρίδα τους, για να παντρευτούν μακριά από τους δικούς τους και να γίνουν αυτοκράτειρες, βασίλισσες, κόμισσες. Εξυπηρέτησαν τις ανάγκες της διπλωματίας κι ως επί το πλείστον ξεχάστηκαν. Η αριστοκρατική καταγωγή τους, η μόρφωσή τους, η εξυπνάδα τους, η ευγένεια, η σεμνότητα, αλλά κι η ομορφιά τους εντυπωσίασαν τις κοινωνίες στις οποίες έζησαν. Κάποιες διακρίθηκαν με τη δράση τους στο πλευρό των συζύγων τους, άλλες εγκαταλείφθηκαν απ’ αυτούς, όμως όλες σφράγισαν την εποχή τους με την προσωπικότητά και την κουλτούρα τους.