Product Information

«Η παρανόηση της μεταφοράς και του συμβολισμού»:
Εκεί στα διάφορα περίεργα που γράφουν οι εφημερίδες διάβασα κάποτε για έναν απελπισμένον άνθρωπο που, τρέχοντας και φωνάζοντας: «Είμαι σκουπίδι, είμαι σκουπίδι!», πήδησε κι έπεσε μέσα στην υποδοχή των απορριμάτων του απορριματοφόρου της Δημαρχίας, για να τον μασήσουν τα σαγόνια του περιστρεφόμενου κάδου ως σκουπίδι, μαζί με τ’ άλλα τα σκουπίδια. Τον προλαβανε και τον ανασύρανε. Σε λίγο όμως πάλι έτρεξε πίσω από το αυτοκίνητο και ξανάπεσε μέσα. Τελικά τον γλιτώσανε. Το περιστατικό αυτό, αν δεν είχε τη φρικιαστική αυτή τραγικότητα, ως «τύπος», θα μας έκανε αστεία εντύπωση λογοπαιγνίου -όπως το γνωστό ανέκδοτο, όπου εκείνος που θεραπεύτηκε από την ιδέα ότι ήτανε σπυρί καλαμπόκι, και, απολύτως πια βέβαιος ότι είναι κανονικός άνθρωπος, προβληματιζόταν αν και οι κότες το είχαν πληροφορηθεί ότι δεν είναι πια καλαμπόκι.
Τι είναι το κοινό χαρακτηριστικό στις περιπτώσεις αυτές που γεννάει το αστείο; Είναι το ότι ένας παραλογισμός ή μια εικόνα ή έκφραση μεταφορική εκλαμβάνεται με την κυριολεκτική σημασία.