Το βιβλίο αυτό προέκυψε από τη διάθεση συμμετοχής μας στη θεωρητικού και πρακτικού χαρακτήρα συζήτηση για το ρόλο και, κυρίως, για τη φύση της λογοτεχνικής, και ειδικότερα της ποιητικής, μετάφρασης. Πρόκειται πάντως για έμμεση συμμετοχή και τούτο γιατί δεν καταθέτουμε μιαν άποψη, αλλά μια μαρτυρία, δεν γράψαμε ένα δοκίμιο για τη μετάφραση, αλλά παρουσιάζουμε και σχολιάζουμε μεταφραστικά προβλήματα, διαμέσου ενός συγκεκριμένου παραδείγματος ποιητικής απόδοσης: από τη μια όχθη της μεταφραστικής περιπέτειας, το “πρωτότυπο” της ωδής του Alessandro Manzoni Il Cinque maggio· από την άλλη, τέσσερις ελληνικές επτανησιακές “μεταφράσεις” του, στις οποίες προστίθεται, ασχολίαστη, και μία της Αθηναϊκής Παράδοσης του 19ου αιώνα.