Product Information

Ένα ναυάγιο καρφωμένο στις ξέρες, ένα σκαρί σακατεμένο, καράβι στοιχειωμένο που παραδίνει τ’ απομεινάρια του ακυβέρνητα κι ανυπεράσπιστα στο έλεος των κυμάτων και του αγέρα είναι… Και της το ‘λεγε η νόνα μου της κυρα-Μαρουλιώς να μην καταριέται… Γενιές δεκατέσσερις μπορεί να κάψει το ανάθεμα! Μα κείνη… Για δες τήνε τώρα! Την είδες; Θαρρεί κανείς, έτσι που κάθεται με τις ώρες στο μπαλκόνι, πως αγναντεύει το πέλαγος και περιμένει. Περιμένει… ναι, περιμένει εκείνον που αποφεύγει μ’ απονιά να τη λυτρώσει τόσα χρόνια…