Product Information

“… Γιατί μόνο βλέποντας σε μπορώ να βλέπω τον εαυτό μου…” Υπάρχουν, άραγε, τέτοιες γυναίκες; ρωτά εγκλωβισμένος σ’ ένα γραφείο ένας άντρας, σίγουρος κιόλας για την απάντηση: “Στον έρωτα, άλλωστε, όπως εμείς το θέλουμε, τον φανταζόμαστε τον άλλον”. Εκείνος, εξάλλου, είχε μάθει να τρέχει και να τα καταφέρνει με τη φωνή: αργή, ξερή, αποφασιστική, τσιμεντένια και τελεσίδικη. Να διατάζει, την ώρα που τον διέταζε. Γι’ αυτό και όταν η δική της φωνή πέρασε δίπλα του, εκείνος δεν άκουγε. Στ’ αφτιά του αντηχούσε η άλλη φωνή, ήταν ως συνήθως απασχολημένος. (…)