Η αυταπάτη μιας ανυπόστατης αιωνιότητας ρίχνει τη σκιά της στο θάνατο. Η προκαταβολική σχέση μαζί του (προαναγγελία άφιξης) ελάχιστα επηρεάζει το αίσθημα ελαφρότητας που χαρίζει η καθημερινότητα. Μόνον αυτή καθ’ αυτήν τη στιγμή του θανάτου, όταν ο ίδιος εν αναμονή και σε απολύτως προσδιορισμένο χρόνο εγκαταλείπει τις προειδοποιήσεις, εμφανίζεται τελεσίδικος και αποφασισμένος, τότε η πραγματικότητα εγκαθίσταται στο επίκεντρο ενώ αποχωρεί η επιπολαιότητα, καθώς και η βεβαιότητα του μη πιθανού.