Οι ανάκατες σημειώσεις των γνωστών ή άγνωστων πληροφοριοδοτών άρχισαν σιγά σιγά να παίρνουν συγκεκριμένη μορφή και ο Τσόγκας κατάλαβε ξαφνικά ότι το περιεχόμενο του φακέλου δεν ήταν σκόρπια χαρτιά ριγμένα στην τύχη, ένα χαοτικό παραλήρημα μισότρελων ρουφιάνων της Ασφάλειας, όπως είχε νομίσει στην αρχή. Διέθετε, αντίθετα, ειρμό, λογική και τάξη. Σαν να είχε κάποιος οργανώσει, επεξεργαστεί και βάλει στη σωστή σειρά όλο αυτό το ετερογενές υλικό, έτσι ώστε να διαβάζεται σαν μια ιστορία με αρχή, μέση και τέλος. Ύστερα, κάποιος που το είχε ίσως ψάξει πριν από αυτόν το ανακάτεψε πάλι σαν τα φύλλα μιας τράπουλας. Δεν είχε ιδέα ποιος θα μπορούσε να ήταν ο άγνωστος συγγραφέας αυτού του συγκλονιστικού χρονικού που ξετυλιγόταν σελίδα τη σελίδα μπροστά στα μάτια του. Οπωσδήποτε κάποιος προικισμένος με γνώσεις, φαντασία και λογοτεχνικό ταλέντο. Ένα ασυνήθιστα δυνατό μυαλό που πήγε ίσως χαμένο, καθώς ανακατεύτηκε με το πικρό κατακάθι της αταίριαστης μείξης ανάμεσα στα πάνω και στα κάτω στρώματα μιας σαπισμένης κοινωνίας. Και βούλιαξε, ίσως ανώνυμος στο βόρβορό της. Ποιος μπορεί να ξέρει;