Product Information

Ο Ερβέ Γκιμπέρ, 35 χρονών, συγγραφέας και άρρωστος με AIDS, στο βιβλίο του αυτό μιλά για τις αμφιβολίες, τις αβεβαιότητες, τον πόνο και την απελπισία του αρρώστου, αποκαλύπτει με τρόπο συνταρακτικό τη φριχτή φθορά του αίματός του, τη γάγγραινα των κυττάρων του, τη ζωή του με το AIDS. Καταδικασμένος απ’ αυτή την αρρώστεια γίνεται ο ίδιος δολοφόνος, σκοτώνει, κατακρεουργεί, καταδίδει, προδίδει. Αποκαλύπτοντας τα πιο οικεία μυστικά του φίλου του Μισέλ Φουκώ – που δεν είναι άλλος από τον Μιζίλ του βιβλίου – περιγράφοντας τα συναισθήματά του για την προδοσία της Ιζαμπέλ Ατζανί – της Μαρί όπως την αποκαλεί – καταγράφοντας συγχρόνως τη δική του διανοητική εξασθένιση, ο Γκιμπέρ σκανδαλίζει τους παρισινούς κύκλους των διανοούμενων και των καλλιτεχνών. Με ποιό δικαίωμα τα γράφει όλα αυτά; Για ποιο λόγο φτάνει στο σημείο να προβάλλει και να δημοσιοποιεί τις απόκρυφες λεπτομέρειες της ιδιωτικής ζωής του μεγάλου φιλόσοφου του επιστήθιου φίλου του; « Ένοιωσα τότε ένα είδος ενόρασης ή ιλίγγου που μας έδινε όλα τα δικαιώματα, που με εξουσιοδοτούσε πλήρως γι’ αυτές τις ταπεινές μεταγραφές και τις νομιμοποιούσε. Δεν ήταν τόσο η επιθανάτια αγωνία του φίλου μου που περιέγραφα παρά την επιθανάτια αγωνία που με περίμενε. Τώρα πια ήταν βέβαιο πως περισσότερο κι από τη φιλία μας μας ένωνε μια κοινή μοίρα θανάτου». (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)