…τα βλέφαρα της άρχισαν να φτερουγίζουν σαν τρελά. Ολη η ύπαρξή της πλημμύρισε από μια ανείπωιη χαρά. Η κρυφή ελπίδα ότι κάποτε θα μπορούσε να αποκτήσει ένα παιδί, άρχισε να φτερουγίζει μπροστά της σαν μια πραγματικότητα πια. Με μάτια πλημμυρισμένα από δάκρια, σηκώθηκε από τη θέση της και έτρεξε και αγκάλιασε το γιατρό που είχε μείνει να την κοιτάζει σαν απολιθωμένος…