Μια αμαξοστοιχία διασχίζει τον κάθετο κορμό μιας άχρονης αλλά και δυστοπικής ταυτόχρονα Ελλάδας μεταφέροντας έναν βιβλιοθηκονόμο προς τα πατρώα εδάφη του. Η αναζήτηση αυτή θα φέρει τον Κωνσταντίνο Σερπεκίδη όχι μόνο αντιμέτωπο με τον ίδιο τον εαυτό αλλά με το επίκεντρο των πολεμικών επιχειρήσεων μεταξύ Αυτονομιστών και Κρατιστών, ενώ το έτος κυλάει από την ανθοφορούσα Άνοιξη και μέσω ενός σχεδόν καθησυχαστικού Καλοκαιριού στο αποκορύφωμα ενός αδυσώπητου σε εξελίξεις Φθινοπώρου.